 |
| Het achterhuis van Anne Frank UItgeverij Bert Bakker |
Samenvatting
Anne Frank, een Duits joods
meisje, is met haar ouders, Otto en Edith Frank, en zus Margot in 1933 naar Amsterdam gevlucht. Omdat Hitler
aan de macht kwam en de joden de schuld gaf dat het slecht ging met de Duitse
bevolking en economie. Waardoor hij vele regels invoerden die anti joods waren.
Hij wou het joodse ras uitroeien. In
1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag
schrijft ze voor het eerst in het boek:
Ik zal hoop ik aan jou alles kunnen
toevertrouwen, zoals ik het nog aan niemand gekund heb, en ik hoop dat je een
grote steun voor me zult zijn.
Ze schreef in haar dagboek naar
haar denkbeeldige vriendin Kitty in de vorm van dagboekbrieven. Waarin ze de
dagelijkse gebeurtenissen beschrijft. In de eerste weken na haar verjaardag
gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met
haar familie, onderduiken. Ze vluchten naar het achterhuis van het kantoorpand,
waar haar vader, Otto Frank, zijn bedrijf heeft gevestigd genaamd Opekta.
Achter het bedrijf is een achterhuis wat je door middel van een boekenkast wordt
gescheiden van het kantoor. Ze schrijft
in haar dagboek over de ochtend van het begin van hun onderduik periode.
Donderdag, 9 juli 1942.
Lieve kitty.
Zo liepen we dan
in de stromende regen, vader, moeder en ik, elk met een school- en
boodschappentas, tot bovenaan toe volgepropt met de meest door elkaar liggende
dingen. De arbeiders die vroeg naar hun werk gingen, keken ons medelijdend na;
op hun gezichten was duidelijk de spijt te lezen dat ze ons generlei voertuig
aan konden bieden; de opzichtige gele ster sprak voor zichzelf. (…)
Na een week komt de familie Daans
(hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen op 13 juli. Vier maanden
later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet.
Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig.
Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, en Bep Voskuijl die voor het voedsel en voor andere levensmiddelen zorgen.
Anne vertelt hoe moeilijk het is om de hele dag nuttig bezig te zijn zonder herrie te maken, want overdag werken mensen in het kantoorpand en magazijn, en die mogen hen niet horen. ’s Ochtends om half negen moet het stil zijn dan komen de eerste magazijn medewerkers werken.
Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, en Bep Voskuijl die voor het voedsel en voor andere levensmiddelen zorgen.
Anne vertelt hoe moeilijk het is om de hele dag nuttig bezig te zijn zonder herrie te maken, want overdag werken mensen in het kantoorpand en magazijn, en die mogen hen niet horen. ’s Ochtends om half negen moet het stil zijn dan komen de eerste magazijn medewerkers werken.
Maandag, 23 augustus 1943
Wenn die Uhr
halb neuen schlägt…
Margot en moeder zijn zenuwachting. ‘Sst… vader, stil Otto,
sst… Pim! Het is halfnegen. Kom nu hier, je kunt niet meer het water laten
lopen. Loop zachtjes!’ Dit zijn diverse uitroepen voor vader in de badkamer.
Klokslag half negen moet hij is de kamer zijn. Geen druppel water, geen wc,
niet lopen, alles stil.(…)
Ze leert veel, is altijd bezig met lezen van
boeken en maken van huiswerk. Pim (vader Frank) helpt haar met de dingen die ze
niet begrijpt, maar het meeste doet ze zelf. Later gaat ze ook wat werk voor
kantoor doen: brieven tikken en administratieve bezigheden.
Via de radio, die ze 's avonds
beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog.
Naar het dagelijks leven schrijft Anne veel over wat ze voelt en denkt. Ze schrijft onder anderen dat ze vaak bang is als ze 's nachts op straat hoort schieten en wanneer er bombardementen zijn. Ze schrijft ook over de familie van Daan. Pa en ma van Daan maken veel ruzie, bijna altijd.
Naar het dagelijks leven schrijft Anne veel over wat ze voelt en denkt. Ze schrijft onder anderen dat ze vaak bang is als ze 's nachts op straat hoort schieten en wanneer er bombardementen zijn. Ze schrijft ook over de familie van Daan. Pa en ma van Daan maken veel ruzie, bijna altijd.
28 september 1942
(…) ik vind het
heel gek dat volwassen mensen zo gauw, zo veel en over alle mogelijke
kleinigheden ruzie maken. Tot nu toe dacht ik altijd dat kibbelen een
kindergewoonte was (…)
Anne ergert zich er vaak aan en ze schrijft
dan ook dat het heel moeilijk is om niet te laten merken dat ze mevrouw van
Daan niet aardig vindt, maar ze mag het niet laten merken, want dat zou de
sfeer niet bevorderen. "Het is zo moeilijk om de hele dag met mensen om je
heen te leven die je niet begrijpen en die voortdurend ruzie maken over de stomste
dingen", schrijft ze onder anderen. De spanning is dus vaak te snijden met
zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en
mevrouw Daans. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter
Daans. Anne en Peter worden zelfs verliefd, maar ze krijgen niet echt de kans
om er echt wat van te maken.
(…)Liefde, wat is liefde? Ik geloof dat liefde iets is
wat eigenlijk geen woorden kan hebben. Liefde is iemand begrijpen, van iemand
houden, geluk en ongeluk met hem delen. En daarbij hort op den duur ook de
lichamelijke liefde, je hebt wat gedeeld, iets weggegeven en iets ontvangen en
of je dan getrouwd of ongetrouwd bent, of een kind krijgt of niet. Of je eer
weg is of niet, dat komt er allemaal niet op aan, als je maar weet dat er voor
je hele verdere leven iemand naast je staat, die je begrijpt en die je met
niemand hoeft te delen.
Je Anne M. Frank
Anne denkt veel na over het leven en over zichzelf. Ze vindt dat moeder haar niet begrijpt en dat Margot net als haar moeder is: te rustig, te braaf. Vader wil moeder verdedigen en wil niet naar haar luisteren. Anne voelt zich vaak alleen. Doordat ze zoveel over zichzelf nadenkt, krijgt ze een behoorlijke dosis zelfkennis. Ze kan zichzelf goed beschrijven en dat ook nog behoorlijk objectief. Ze kan als het ware buiten zichzelf gaan staan en naar zichzelf kijken als of het een ander is waar ze naar kijkt.
Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren ook na de oorlog terug naar Amsterdam.
Anne denkt veel na over het leven en over zichzelf. Ze vindt dat moeder haar niet begrijpt en dat Margot net als haar moeder is: te rustig, te braaf. Vader wil moeder verdedigen en wil niet naar haar luisteren. Anne voelt zich vaak alleen. Doordat ze zoveel over zichzelf nadenkt, krijgt ze een behoorlijke dosis zelfkennis. Ze kan zichzelf goed beschrijven en dat ook nog behoorlijk objectief. Ze kan als het ware buiten zichzelf gaan staan en naar zichzelf kijken als of het een ander is waar ze naar kijkt.
Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren ook na de oorlog terug naar Amsterdam.
Anne Frank
De
schrijver van het boek Het achterhuis is Annelies Marie Frank (Anne Frank).
Anne Frank is geboren in een Joods gezin op 12 juni 1929 in Frankfurt am Main,
Duitsland.. Samen met haar ouders Otto en Edith Frank
en haar zus Margot woont zij daar de eerste jaren van haar leven. In februari
1934 verhuist het hele gezin Frank naar Amsterdam. Anne is dan bijna 5 jaar oud
en haar zus Margot 8 jaar oud. Al gauw hebben zij
nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Sommigen zijn joods en komen, net als zij,
uit Duitsland. Op 15 mei 1940 nemen De nazi's de macht over in Nederland. Annes
ouders zijn bang dat het zelfde zal gebeuren als in Duitsland. Zij krijgen
gelijk. Al snel worden joden gediscrimineerd, en zijn allerlei dingen voor hen
verboden om te doen of te komen. Annes familie probeert zo normaal mogelijk verder
te leven. Op 12 juni 1942 wordt Anne 13 jaar oud en krijgt veel cadeautjes voor
haar verjaardag waar onder andere een dagboek bij zit. Anne is er erg blij mee
en begint meteen te schrijven. Ze schrijft er dingen in over haar familie en
vrienden maar ook over de straffen die de joden krijgen. Maar op zondag 5 mei
krijgt Margot Frank een oproep om in Duitsland voor de Nazi’s te gaan werken
Mening
Voordat ik het
boek ging lezen wist ik al hoe het verhaal ging en wat het einde was. Ik had
dit boek gekozen omdat ik erg nieuwschierig was. Ik was benieuwd hoe de
schrijver het verhaal van Anne Frank zou vertellen. Er was veel gebeurt in haar
leven, ze heeft veel uitzonderlijke dingen meegemaakt maar het boek was niet
extreem dik. Dus hoe kon de schrijver haar hele levensverhaal dan vertellen in één
zo’n boek? Dat was de grootste reden waarom ik het boek ben gaan lezen. Ook ben
ik het boek gaan lezen omdat ik geïnteresseerd ben in autobiografieën en
biografieën. Ik wist hoe het verhaal van Anne Frank ging, maar toch wou ik het
boek lezen omdat ik erg benieuwd was om het verhaal van haar kant te horen. In het
boek werden namelijk veel citaten uit haar dagboek gebruikt.
Toen ik eenmaal was begonnen met lezen
vond ik het erg interessant. Er werd veel verteld, maar het werd niet saai. Daardoor
kon ik mijn aandacht er goed bijhouden. De eerste 40 bladzijden gingen snel,
maar daarna werd het wat moeilijker. Anne en haar familie gingen schuilen,
waardoor het verhaal zich alleen nog maar daar afspeelde. Elke dag was bijna
hetzelfde dus de verhalen van de dagen werden ook niet meer spannend of kregen
een onverwachte wending. Ik vond het boek saai worden. Op dat moment
realiseerde ik mijzelf wel hoe moeilijk Anne haar leven moet zijn geweest. Want
als ik al moeite had om het boek door te komen, laat staan hoe moeilijk die
jaren schuilen voor haar dan wel niet zijn geweest.
Ik vond het eerste deel van het boek leuk
en interessant. Maar het middelste gedeelde vond ik niet meer leuk. Waardoor het
een hele opgave voor mij werd om het boek uit te lezen. Omdat ik op een gegeven
moment het boek als een soort verplichting ging zien om het te lezen werd het
nog minder leuk. Ik zou mijn klasgenoten of anderen het dan ook niet aanraden
om dit boek te gaan lezen. Het verhaal is mooi, alleen de manier waarop het
werd gebracht sprak mij totaal niet aan. Ik raakte te snel mijn interesse kwijt
en dat vond ik eigenlijk wel jammer.
Toch weerhoudt dit boek mij er niet van om
de volgende keer weer een boek over iemand zijn/haar levensverhaal te lezen. waarschijnlijk
wordt dat wel een boek over een ander soort onderwerp. Dit boek had veel te
maken met oorlog, de volgende keer zou ik dan bijvoorbeeld kiezen voor iemand
die niet wordt geaccepteerd door zijn/haar eigen familie of die vroeger veel
gepest is.
Verwerkingsopdracht M
Ik heb deze
songtekst uitgekozen omdat hierin Anne’s verhaal word uitgelegd. Hoe Anne zich
voelde in het achterhuis, hoe de dagen waren, hoe het leven er voor haar uitzag
en hun laatste dag in het achterhuis. Ook verteld de song de wanhoop die ze
gehad heeft dat zij de gene waren die “slecht” waren en weg moesten, wat dus
niet zo was.
Een
dagboek schreef ze, Anne Frank
Een
vulpen in haar kleine hand
Een
dertienjarig meisje in een achterpand
Een
tafel en een ledikant
Het
achterhuis was stil van Anne Frank
De
dagen duurde maandenlang
De
foto's van wat filmsterren op het behang
Een
traan over haar bleke wang
Ze
was bang
Lieve Kitty zeg me, waarom wij
Waarom zijn de joden vogelvrij
Gaat de oorlog ooit voorbij
Gaat de oorlog ooit voorbij
Ze
zat er vaak vesteend van angst
Weer
kwamen er soldaten langs
Het
geluid van zware stappen
Kreeg
een hardere klank
Maar
stierf toen ook weer weg goddank
Voor
hoe lang
Lieve
Kitty zeg me, waarom wij
Waarom zijn de joden vogelvrij
Gaat de oorlog ooit voorbij
Gaat de oorlog ooit voorbij
Na
vijfentwintig maanden vol van angst
De
Grune Politzei kwamen langs
Een
dagboek werd gered
Van
het concentratiekamp
Een
dagboek van een kind
Bedankt, Anne Frank
Lieve
Kitty zeg me, waarom wij
Waarom zijn de joden vogelvrij
Gaat de oorlog ooit voorbij
Gaat de oorlog ooit voorbij
Hmmmmmmm hmmmmmmm hmmmmmmm
hmmmmmmm
Hmmmmmmm hmmmmmmm hmmmmmmm
hmmmmmmm
Hmmmmmmm hmmmmmmm...
Bronnenvermelding
Boeken:
Anne’s wereld ; Anne Frank
stichting.
Anne Frank; Anne Frank stichting
Websites:
